ODNOWA W DUCHU ŚWIĘTYM WSPÓLNOTA JEZUS

opiekun: o. Karol Bucholc OMI

Poniedziałek 19.00 - spotkania modlitewne, na których uczymy się rozważać   Pismo Święte

Wtorek po Mszy Św. wieczornej   -   adoracje Najświętszego Sakramentu zakończone apelem i wspólną modlitwą    brewiarzową

Środa 18.00 - Eucharystia ze wspólnotą parafialną

 

W trzecią sobotę miesiąca wyjeżdżamy na nocne czuwania do Kodnia. Corocznie w maju bierzemy udział w ogólnopolskim czuwaniu na Jasnej Górze, a co dwa lata uczestniczymy w Forum Charyzmatycznym w Łodzi.

Trochę informacji o nas...

Odnowa w Duchu Św. jest wyjątkową wspólnotą wśród innych ruchów religijnych w Kościele. Twórcą jej nie jest żaden natchniony człowiek, ale sam Duch Święty. Bo jak inaczej wytłumaczyć fakt, że w tym samym czasie na pięciu kontynentach ( zupełnie niezależnie od siebie) ludzie zaczęli się spotykać, by odnowić swoje życie w Duchu Świętym?

 

Nasza Wspólnota Odnowy w Duchu Świętym „Jezus”, została powołana do życia w 1994 r. Założycielem i pierwszym opiekunem był ojciec Marek Skiba. W roku 1998 naszą wspólnotę przejmuje ojciec Mariusz Legieżyński i najdłużej, bo przez 5 lat prowadzi nas i pomaga w kształtowaniu naszego życia duchowego. Po odejściu do Obry – Wyższego Seminarium Duchownego, opiekunem zostaje ojciec Mariusz Bosek. Po dwóch latach, wyjeżdża na misje do Urugwaju a prowadzenie wspólnoty powierzono ojcu Piotrowi Osowskiemu.

Kiedy Pan Jezus poszukiwał osób, które pomagałyby Mu budować Królestwo Boże na ziemi, do grupy Apostołów wybrał ludzi o różnych poglądach, profesjach, prostych rybaków, ludzi porywczych i surowo pokutujących uczniów Jana Chrzciciela.

Tak jest i w naszej wspólnocie: są ludzie o różnych zawodach, z różnymi temperamentami, w różnym wieku.

Dlaczego tu jesteśmy?

Pielgrzymując po tej ziemi, szukaliśmy sensu życia i nie przegapiliśmy tej chwili, w której Pan powołał nas na drogę wspólnotową.To wszystko, w czym możemy uczestniczyć będąc we Wspólnocie, pomaga nam wytrwać w trudnościach i w walce z pokusami tego świata. To tu uczymy się bycia jednością, zaczynamy myśleć o innych a nie tylko o sobie. Wspólne przebywanie,  wyjazdy, czuwania uczą nas tolerancji i cierpliwości oraz odkrywania dobrych cech w każdym z nas. Nie przychodzi to bez trudu, ale im większy wysiłek i praca, tym większa radość z pokonywania kolejnych przeszkód.

Jeśli choć przez chwilę zastanowisz się nad swoją wiarą i nad swoim życiem czytając o naszej wspólnocie – przyjdź.

Nie jesteśmy Wspólnotą zamkniętą, a wręcz odwrotnie, cieszymy się z przyjścia każdej nowej osoby. Przecież każdy z nas potrzebuje nawrócenia i odnowy niezależnie od tego, na jakim etapie życia duchowego się znajduje, ile ma lat, czy jest osobą świecką czy duchowną.